یکی از برجسته‌ترین تحولات دهه‌های اخیر اقتصاد جهان، ترکیب و ادغام اقتصادهای ملی یا نشنال در اقتصاد جهانی یا گلوبال است که آثار این درهم‌آمیزی را می‌توان در افزایش بازرگانی بین‌المللی، جهانی‌شدن تولید و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی یا FDI دید.
از آنجایی‌که جهانی‌شدن اقتصاد واقعیتی بزرگ است که ابعاد مختلف سیاسی، فرهنگی وتاریخی دارد، بنابراین باید آن‌را به‌مثابه یک نظام اجتماعی نوین دید که کارکردهای مختلف دارد. بسیاری از صاحب‌نظران معتقدند که جهانی‌شدن بیشتر سابقه اقتصادی دارد و یکی از برجسته‌ترین تحولاتی هم که در ده‌های اخیر به وقوع پیوسته همگرایی و ادغام اقتصادهای ملی در اقتصادهای جهانی بوده است. آنچه به وقوع پیوسته در پی پیشرفت تکنولوژیک و توسعه فناوری اطلاعات در راستای سیاست‌های آزاد سازی است. از دیدگاه صندوق بین‌المللی پول، جهانی‌شدن رشد وابستگی متقابل اقتصادی کشورها در سراسر جهان از طریق افزایش حجم و تنوع مبادلات کالاها و خدمات و جریان سرمایه در ماوراء مرزها و همچنین از طریق پخش گسترده و سریع‌ تکنولوژی است. پس جهانی‌شدن اقتصاد را می‌توان فرایندی در نظر گرفت که در آن مرزهای اقتصادی میان کشورها هر روز کمرنگ‌تر می‌شود و تحرک روزافزون منابع تکنولوژی، کالا، خدمات، سرمایه و حتی نیروی انسانی در ماوراء مرزها آسان‌تر صورت می‌گیرد. چنین فرآیندی به افزایش تولید و مصرف در کشورها می‌انجامد.
به طور خلاصه، جهانی‌شدن اقتصاد فرایند ادغام اقتصادهای ملی در یک اقتصاد فراگیر جهانی است که در آن عوامل تولید یعنی نیروی کار و سرمایه، تکنولوژی و اطلاعات، آزادانه از مرزهای جغرافیایی عبور می‌کنند و محصولات تولیدی اعم از کالاها و خدمات نیز آزادانه به بازارهای کشورهای مختلف وارد می‌شوند. از مشخصه‌های اصلی این فرایند اتکای بیشتر به‌نظام بازار و خصوصی‌سازی و آزادسازی در ابعاد مختلف آن اعم از آزادسازی تجاری، بازارهای مالی و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی است.